Lal Kelimeler




kabuk bağlamaya yüz tutmuş yaralarımın
kabuklarıyla oynamaya başladığımda
kaybettim uykularımı / rüyalarımı..
uykusuz gözlerime teslim ettim
kabuğu soyulmuş sancılarımı..

‘güçlü görünmenin, güçlü olmaktan daha ağır’
olduğunu
kendimle yaptığım bitimsiz konuşmalarda
hakem olduğumda öğrendim.

ve o an anladım:
her cümlemde biraz daha eksildiğimi.. 

susmalarım, kelimelerimden daha çok şey anlatıyordu artık.
kendime bile yüksek sesle söyleyemediğim
adı belirsiz bir kırgınlık var içimde:
belki yorgunluk,
belki tükenmişlik,
belki de hiç bitmemiş bir hikâye...

her gün
unuttuğumu sandığım
bir kelimeyle, bir kokuya değen rüzgârla
bir sesin ucunda buluyorum kendimi
o eski sızının eşiğinde. 

ve o zaman;
kendi sokağında kaybolan bir çocuk gibi
yutkundukça kırılıyor içimde gün.

kendimi bıraktığım o suskunlukta
ne tam iyileşiyorum
ne de kanamaktan vazgeçiyorum.
suskun bir bekleyişin
kollarında büyüttüğüm yalnızlığıma
adı konulmamış bir yokluğun izini arıyorum.. 

Yılmaz Utuş/Lal Kelimeler



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Lal Kelimeler

Resim
📹 Sesim tutuklandı bugün  İçime kaçmaya çalışırken  Suçüstü yapıldı Şahit de yazmadılar beni Söyle(ye)mediklerim için idam sehpası kuruldu Birer birer asıldı kelimelerim Sessiz kaldı aşk  Sessiz kaldı anlam Sessiz kaldı zaman  Sessiz kaldı ölüm.. Yılmaz Utuş/Lal Kelimeler
Devamı

Lal Kelimeler

Resim
📹 tutunmaya çalıştığım ne varsa un ufak oluyor ellerimin arasında gerçeğin duvarına çarpıyor  hayata dair enstantaneler  gece boyunca bakışlarıma mazhar olan ve flört halinde olduğum tavandan ses çıkmıyor yenik düşüyor geceye anlamını yitiriyor kelimeler söz idamını istiyor can çekişiyor hatıralar isyan ediyor yüzümde emanet duran gülümseme  'zamanın ruhuna' teslim ediyorum  acziyete bulanmış gözyaşımı üzerime giyindiğim iyiyimler cama tutulan nefeste kalıyor yaşamdan bir türlü tahsil edemediğim heyecanım  son bir taş kağıt makas oynundaki şansın ellerinde.. Yılmaz Utuş/Lal Kelimeler
Devamı

Lal Kelimeler

📹 sessiz bir mesafe de kelimelerim alabildiğine uzun kırgınlığım  bir adım ötede duruyor zaman dokunsam kaçar gibi,  dokunamıyorum.. bir duvar gibi örülmüş suskunluk ne sen geçebiliyorsun, ne ben yıkabiliyorum. sadece bekliyoruz, iki yabancı gibi, aynı geçmişin kıyısında.. gözlerimde asılı kalan cümleler birer birer düşüyor karanlığa, her biri eksik, her biri yarım, tıpkı biz gibi,  tamamlanamadan kalan.. ılık bir rüzgar esiyor içimde senin sesini hatırlatır gibi, ama yok.. yalnızca sessizliğin sesi, yalnızca boşluk.. zihnimden süzülen anılar  solgun bir fotoğraf gibi renksiz, dokunulmaz, uzak.. ve biz, o fotoğrafa bakarken bile göz göze gelemeyen iki siluetiz şimdi. belki de aşk, en çok da sustuğunda yorar insanı.. ve biz sustuk, çok uzun bir vedanın kıyısında..  Yılmaz Utuş/Lal Kelimeler 
Devamı