Lal Cümleler

📹

Bana göre kitabın ana temasını “Ölme yalvarırım ölme” cümlesi oluşturuyor. “Ölme yalvarırım ölme” çaresizliği ve hüznü etrafında şekilleniyor kitap..

Kadın emanet bir hayatı yaşıyor aslında.. Kendi hayatını değil, ablasının ölmesi ile kendisine miras kalan hayatı. Kadın aslında bütün sokaklarda, caddelerde, mekânlarda kendi bedeni ile ablasının ruhunu yürütüyor. Doğduktan iki saat sonra ölen ablasını zihninde hiçbir zaman toprak ile buluşturmamış. Gittiği, gezdiği, gördüğü, soluduğu her yere onunla birlikte gitmiş ve onu hiçbir zaman yanından ayır(a)mamış. “Zamana dair duyguların keskinleştiği anların” tamamında ablası ile iç içe geçen bir hayatın izleri var. Kitapta kendisinin hayatta olmasını, ablasının hayatta olmaması ile formüle eden bir insanın yaşamına şahitlik ediyoruz.. 

Yaşamak için geldiği şehri kendi hayatı ile içselleştirmiş. Tıpkı bu şehir gibi hayatını da geçmişten bağımsız düşünemiyor. Geçmişin/savaşın kalıntıları ile birlikte geleceğe tutunmaya çalışıyor. Geçmiş ile gelecek arasında Araf’ta bir hayatı yaşamaya çalışıyor. Kaçarcasına geldiği bu şehri, dünyanın öbür ucundaki bir yer değil de içinin tam ortası olarak tarif eden ve kalabalıklar içerisinde bedenini bir hapishane olarak gören bir kadının gözleri ile dolaşıyoruz şehirde..

Ölümü siyah olarak değerlendirirsek, hayata/ yaşama dair her rutin, sıradan eşyayı ve duyguyu da beyaz olarak tanımlamış ve tüm bu beyaz renklerin içerisinde ablasını görmüş ya da onun gözü olmuş.

Üzüntüye dair hatırladığı en önemli duygu ölüm olan birinin hayatı beyaz olan nesnelerde aramasına şahit oluyoruz. Köpeği dahi öldüğünde ona dair hiçbir hatırası olmadığını düşünen ve onunla ilgili hatırladığı tek şeyin onun öldüğü sabah olması. Ölüm duygusunun onda ne kadar büyük bir yer oluşturduğunu gösteriyor.

Kitabı birbirine bağlayan tarafların olmadığını düşünsek de aslında “Ölme yalvarırım ölme” çaresizliği ve hüznü içinde vücut bulan bir olay örgüsü olabilir..

Otobiyografi yazı türü herkesin ilgisini çekmeyecek bir tür olmaması hesabı ile bazı insanlar bu kitabı 

okuduklarında onları alıp götürecek bir üslupta karşılaşmayabilirler. Ancak kendi içinde özellikle yazarın duygu durumunun ve hassasiyetinin ortaya çıktığı bir kitap.. 

Kitap bir bütün ancak okurken beni saran son bölüm oldu..

Yılmaz Utuş