Ağıt
Şefkatin ve sabrın kucağı tüm annelere..
Annem Gule'ye (Gülsüm'e)..
Yüzüm büyüdü Gule
Bulanık suların aksinde yüzüm
Ağlasam sesin yetişmez
Kim duyar ki beni
Ağlasam ellerim yetmez
Kim katar ki ellerini
Ertelenmiş sözler düşüyor
Gül kurusu gözlerimden
Büyüyor, birikiyor
kalbimi eritiyor
Gecikmiş sözler düşüyor
Sıcak titrek nefesimden
Olsan Gule son bir defa
Ve ilk defa sevgimi söylesem
Kurtulsam çilesinden
Mahsun gözlerinde ölsem
Olsan Gule, toplasan beni
sarıp sarmalasan
Muskamsın diyerek
Bağrında yüreğine ısıtsan
Bir yudum toprak
Bir yudum gökyüzü
Ana yanağından
yudum yudum gül yüzü
Geceye inat
ayın beyazında bulduğum
Gözlerindir diyerek
yıldızlardır uyuduğum
Kimin parmakları düşer
Saçlarıma usulca
Şefkati örter üstümü
Kar yağınca ayaz sarınca
Kim "oğlum" der sever
Kim saklar ümidimi
Oyalı bohçasında
Kim tutar yüreğimi
Kuş gibi çırpınınca
Sen gittiğinde Gule
Çiğnediler yemeni
Sen gittiğinde Gule
Sabrımdan vurdular beni
Sen gittiğinde Gule
Çiçeksiz koydun beni
Gule, gülden
gülü ıslıklasam
Çekip gelmez misin Gule
Anne desem üşüsem
Acıksam
Ağlasam
Düşsem
Çekip gelmez misin Gule
Sen gittin ya Gule
Bebelere adın kaldı
Sen gittin ya Gule
Adını ağıtlar yakıldı
Sen gittin ya Gule
Geride boynu bükük
Bir garip yılmaz kaldı
Gittin ya Gule
Kattın beni gariplerin öyküsüne
Gittin ya Gule
Vurdun hüznün dinmez türküsünü
Şimdi Gule öykümsün bitmez
Dilsiz kalmış sözümsün
Senden gayrısı yetmez
Sen gittin ya Gule
Can gitti bahar bitti
Soldu menekşe soldu gül
Ağlayanım anam gitti
Yılmaz Utuş/Ağıt
Yorumlar
Yorum Gönder