Lal Kelimeler



bir kalemin ucunda tereddüt gibi asılı kaldım
bir defterin kenarında unutulmuş yetim bir harf gibi

bir alfabenin yitik sesiyim belki
ya da eski bir yazıtın kayıp simgesi
sorularımın kökü yok/kayıp
cevaplarım harf yutuyor

nasıl yazıldım bilmiyorum
bir sesin unutulmuş gölgesiyim sanki

beni söyleyen dil yok artık
sustuğumda bile
daha çok konuşuyor zihnim
bir kıyıyım şimdi
sözden düşme
dilden sürgün

kendime dair kurduğum her cümle
başlamadan eksiliyor
taşıyamıyor artık eli bastonlu cümleler
“iki kelime”nin yükünü

şimdi 
bir mezar taşı gibi sustu harflerim..  

Yılmaz Utuş/Lal Kelimeler

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Lal Kelimeler

Resim
📹 Sesim tutuklandı bugün  İçime kaçmaya çalışırken  Suçüstü yapıldı Şahit de yazmadılar beni Söyle(ye)mediklerim için idam sehpası kuruldu Birer birer asıldı kelimelerim Sessiz kaldı aşk  Sessiz kaldı anlam Sessiz kaldı zaman  Sessiz kaldı ölüm.. Yılmaz Utuş/Lal Kelimeler
Devamı

Lal Kelimeler

Resim
📹 tutunmaya çalıştığım ne varsa un ufak oluyor ellerimin arasında gerçeğin duvarına çarpıyor  hayata dair enstantaneler  gece boyunca bakışlarıma mazhar olan ve flört halinde olduğum tavandan ses çıkmıyor yenik düşüyor geceye anlamını yitiriyor kelimeler söz idamını istiyor can çekişiyor hatıralar isyan ediyor yüzümde emanet duran gülümseme  'zamanın ruhuna' teslim ediyorum  acziyete bulanmış gözyaşımı üzerime giyindiğim iyiyimler cama tutulan nefeste kalıyor yaşamdan bir türlü tahsil edemediğim heyecanım  son bir taş kağıt makas oynundaki şansın ellerinde.. Yılmaz Utuş/Lal Kelimeler
Devamı

Lal Kelimeler

📹 sessiz bir mesafe de kelimelerim alabildiğine uzun kırgınlığım  bir adım ötede duruyor zaman dokunsam kaçar gibi,  dokunamıyorum.. bir duvar gibi örülmüş suskunluk ne sen geçebiliyorsun, ne ben yıkabiliyorum. sadece bekliyoruz, iki yabancı gibi, aynı geçmişin kıyısında.. gözlerimde asılı kalan cümleler birer birer düşüyor karanlığa, her biri eksik, her biri yarım, tıpkı biz gibi,  tamamlanamadan kalan.. ılık bir rüzgar esiyor içimde senin sesini hatırlatır gibi, ama yok.. yalnızca sessizliğin sesi, yalnızca boşluk.. zihnimden süzülen anılar  solgun bir fotoğraf gibi renksiz, dokunulmaz, uzak.. ve biz, o fotoğrafa bakarken bile göz göze gelemeyen iki siluetiz şimdi. belki de aşk, en çok da sustuğunda yorar insanı.. ve biz sustuk, çok uzun bir vedanın kıyısında..  Yılmaz Utuş/Lal Kelimeler 
Devamı