Lal Kelimeler

📹 gece uykusuzluğuna gizlenmiş fısıltılar gibi unutmak istediklerim..ne zaman gözlerimi kapasam, hafifçe dokunuyorlar içimde bir yere.. sessiz ama ısrarlı bir şekilde yokluyorlar beni.. oysa hatırlamam gerekenler, sanki suya yazılmış kelimeler gibi.. ne kadar uzansam, ellerim boş dönüyorum..  zihnim bir yangın yeri gibi; unutmam gerekenler küle dönüşmüyor, sadece közde kalmaya ısrar ediyorlar.. hatırlamam gerekenlerse duman olup göğe karışıp kayboluyor..  ben her gün, kendi hafızamın mezarlığında, unutamadıklarıma çiçek bırakıp, hatırlayamadıklarıma dua ediyorum.. ve o duanın içinde, hafızam avucumda kayboluyorum.. Yılmaz Utuş/Lal Cümleler

📹 Bazen sadece öylece duruyorum. Ne bir adım ileri, ne bir adım geri.. Gitmek gibi değil bu. Gitmek bir karar, bir cesaret, bir yön ister; bense artık yön kavramını yitirdim. İçimde hiçbir şeyin ilerlemediği, hiçbir şeyin geriye çekilmediği tuhaf bir zaman boşluğu var. Bir tür iç durgunluk.. Belki de bir çöküntü.. bende kalan tek şeyse yorgunluk.. Kalmak desen, çoktan dışındayım her şeyin. Sanki içimden geçen tüm yollar haritadan silinmiş, ben ortada yersiz, yurtsuz ve yönsüz kalmışım gibi.. Gidemem.. Çünkü gitmek bir yön ister. Benimse içim; eksik, dağınık, karanlık ve tarifsiz.. Gitsem neyi bırakacağım ki arkamda? Kalmak desen, neye tutunacağım? Hiçbir şeyi seçemeyecek kadar geç kaldım artık. Olmamayı öğrendim.. Beklentisiz, sessiz, tanımsız bir hiçlikte var olmayı..  Gitmeyi çok düşündüm. Gitmenin nasıl bir şey olduğunu, nasıl hafiflediğini insanların, nasıl geride bıraktığını bazı duyguları. Ama ben hiç hafiflemedim. Ne zaman gitmeye kalksam, taşıyamadığım şeyler a...

📹 çaresizliğe soyundu zulüm gözyaşına iştah kabarttı uyku ile sabahladı uykusuz gecelerde..  Yılmaz Utuş/Lal Kelimeler

📹 baktığım/n yerden kırılıyor zaman..  bakışların/mda tanımadığım/n öyküler  geçmişe asılı kalmış bir ses(n)sizlik..  aynanın aksinde yüzüm/n yüzüm/ne yabancı aksin/m.. Yılmaz Utuş/Lal Kelimeler 

📹 adını bilmediğim bir karanlık gibi duran bir boşluk var içimde sessiz bir boşluk sözlerin eksikliğinin kanattığı duyulmayan ne çok şey konuşuyor suskunluğumun koynunda sanki her kelime önceden kaybedilmiş bir hatıranın bozulmuş yankısı bir adım gerideyim kendimden her gölge bir ihtimal, her ihtimal bir kayboluş zaman, üstüme çekilmiş ince bir örtü ve altında nefes almaya çalışan yorgun bir benliğim şimdi  kayıp bir zamanın ruhunda  kayboluyorum..  kendime bile ait olmayan bir sessizlikle kalakalıyorum ve belki de o sessizliktir artık beni tutan, beni unutan..  Yılmaz Utuş/Lal Kelimeler